Hani nerde anılarım, hani oyuncaklarım, hani ilk sevindim, hani nerde kaybettiğim kelebekli tokam…
Yok işte, zaten ne zaman oldu ki.
İnsanlar yalan söyler zaten yalanı en iyi insanlar söyler. Bana da “Anılar asla koybolmaz.” Dediler. Ama kayboldu işte hepsi.
Ben kaybolmalarını kabullendim ama unutmayı kabullenemem. Çünkü unutursam bir daha hatırlayamayabilirim.
Aslında insan unutmak ister çoğu zaman. Bazen gördüklerini bazense sadece hissettiklerini… İnsanoğlu garip işte. Ne hatırlayabilir önemsediklerini ne de unutabilir sevdiklerini.
O zaman sizinle yeni öğrendiğim bir sırrı paylaşayım. “Eğer gerçekten unutmak istersen HATIRLAMAN YETER.”