‘ne olacak şimdi’ diye sordu adam. kadın cevap vermedi, veremedi. bir sorunun bu kadar acıtacağını tahmin etmemişti. birden kış gelmiş, eli ayağı buz kesilmişti. dizlerine saracağı pembe şalı da bulamıyordu üstelik. içinde usul usul yanan ateş bir küçük kar damlasıyla buza dönmüştü. neden hep böyle oluyor diye sordu kendi kendine ama cevap çıkmadı. kendine bile itiraf edemediği şeyler vardı. ve şimdi onlar bir muhammed ali yumruğu olup suratına suratına iniyordu. hala cevap veremedi soruya, hem nasıl verecekti ki? bazı gerçeklerle yüzleşmek gerçekten de zor geliyordu. insan her gün kendini kandırmasına rağmen bir başkası tarafından kandırılınca zoruna gidiyordu. peki ne olacaktı şimdi? kadın buna cevap arayacak ama bulamayacak. koşmaktan yorulmuş, yılgın bir ata benzetti kendini. üstünde hiç çiçek açmayan bir mezara. müzik çalarda bulunan ama asla dinlenmeyen ve buna rağmen de silinmeyen bir şarkıya. hayat bir şekilde ve muhtemelen olağan bir şekilde devam edecek ama kadın hep ‘ne olacak şimdi’ sorusuna cevap arayacaktı. cevap aramaya gücü olmadığı halde bir cevap bulabilmek için.
