o an kalbim göğüs kafesimden ön cama doğru fırlamaktadır.
daha dün en yakının hissettiğin ne kadar uzaklaşabilir senden
ve bu kadar hızlı giderken nasıl olur da burkulmaz yüreği, ince bir ayak bileği gibi
ön cama fırlayan kalbimden sızan kan nasıl bu kadar ılık olabilir
nasıl huzurlu olur insan eceli geldiği vakit
ve aşkta bir kaza değil midir zaten ölen ve yaralanan sayısı belirsiz olan
arka koltuktan fırlayan çocukluğum hesap sormaz mı şimdi
ve bir cevap vermek ne kadar zordur bilir misin ufak bir kız çocuğuna
en son neyi unutur insan sözleri, kokuyu, hisleri, kendini
ve ne zaman vazgeçerse insan unutmaktan o zaman mı unutur her şeyi
birazdan kan tükenir uykuya dalarım parmak uçlarında
ve bilir misiniz oyunun başrolü hep en son çıkar sahneye bundan sona saklamak gerekir en güçlü alkışları
ne kadar ileri gidilir sonunda ışık olmayan bir tünelde ve nerdedir hayatın tünelden önce son çıkışı.
birinin yasını kaç mevsim tutar bir yürek ve kaç kilo gelir incinmiş bir ruh, bu kadar çok kanarken yürek neden ölmez insan kan kaybından.
