Sana bir şiir yazdım evet öyle gerçek bir his. Duyarsan şayet evsiz bir hiçlikten de temiz sessiz ve sakin gibi dertsiz Limansızken biz nefessiz bir ormanın tabi içtenliği var kuşkunun boş ver al Gitsin deniz sensiz ve sessiz bıktım nefessiz oysa ki nerede siz sevinirken renksiz defterimiz
Biraz olmuş olsun artık kan kırmızı gökyüzüm
Sebepsizce seslenenler serseriyken sersefil.
Ve de hep içtenliği olmuş ona zehir.
Ne demişsem edilgendi edebildiğine edebi
Yatmıyor gün batmadan ay öncesi gün ağrıyor
Nasıl karışık eksikliği ellerinden gitmiyor.
Bir bireyden çıkmıyor aklım kalıyor takılı bak ilk zamanlar takımlarda Tanıdım hatta damat’tım da bir takımda
Hatırladım hatıralarımı bu kez denize sakladım
