yaşamak
Kötülük ediyor insanlar,
Tanıdığımız, tanıyıp yanıldığımız,
Tanımaya çalışmadan yargıladığımız.
Her yanımız, kalpten riyakar,
Göğüs kafesi ruhuna dar insanlar.
Kötü insanlar,
Omuzlarından yük atar gibi,
Fikirsizliklerini aşılıyorlar ardımızdan.
Onca yükü sırtlanıyorlar oysa,
Hasetin boynundan.
İnsanlar zayıf, çelimsiz insanlar,
Bağnaz fikirleri ile eriyorlar.
-ki göğüslerinde tek bir iyiliğe aidat yok.
Sevmeden yok oluyorlar
Ve bir parça iyiliğin hafifliğinden yoksun kalıyorlar.
Oysa hayat,
Bir güvercinin gözlerini sevmekle başlayacak.
Düşenin yanına, düşer gibi yapıp oturmakla,
Kaldırmak için değnek olmakla.
Sevmekle doğacak güneş, sevmekle ay parlayacak,
Sevmek tüm insanlığı kötülükten caydıracak.
Bu yaşamak,
Bir kadını sevmenin adı olacak.
Bir yaşı geçkinin pazar torbasını taşımakla yaşanacak.
Bu hayat,
Bu yaşamak,
Bir mücevherat.
Son gülümsemenin ardında
Son akıttığın gözyaşın da,
Binlerce iyilik olduğunda son bulacak.