hiçbir zaman öğrenemeyeceksin ne kadar güzel uyursun sen karanlıklarımda.
yanına uzanıp seni seyrederken içimde oyuk oyuk olmuş yaralarıma tuzlu dalgalar çarpar da yakar canımı. birazcık uzansan dokunacaksın ama her dokunmaya çalıştığında ben bir adım geri gideceğim. korkarım çünkü yaralarıma dokunmalarından. kim dokunsa daha fazla büyüdü çünkü. korkarım ki komple yaradan ibaret olacağım bu gidişle.
kimi zaman unuturum her şeyi unutuş çöker bi , yüreğimi özgür kılarım en çok o zaman severim kendimi. elimle kontrol ederim bazen nefes almakta mısın diye. ürkerim sessizliğinden , kimsesizliğimden. sevmem gidişini sevdiremeyeceksin uğraşma. parmak uçlarımla saçlarında dolanırım sen uyurken de anlamazsın. ama ruhun bilir kayıttadır sen uyusan bile o bana yalan söylemez, beni görmezden gelmez. bir deniz kenarıdır yatağım benim alırım ruhunu gelirim yatağımın kıyısına. başını yaslarsın omzuma sessizce. ağlarım ama görmezsin. atamam da kendimi denizlere. omzum uyuşsa da öylece dururum.
korkarım kimsin sen diye sormandan çünkü bende bilmiyorum cevabını. sormasan böylesi şeyler denize sor beni o anlatsın desem. ben yoruldum anlatmaktan, anlaşılmamaktan affet. çokanatı, kirazı, denizleri, çocukları ve hayvanları çok seviyorum bunu bilsen yeterlidir. derin bir sancıdır içimde sana duyduğum, düğümdür boğazıma, yaştır gözlerime, titreme ellerime, uğuldar durur kulaklarımda, burnumdadır sızısı bilirim. ama bile biledir.
ya geç kalmaktan korkarım ya erken gelmekten. zaman kaybıyımdır belki başlıbaşına bilemem ki. ama bilirim tenin sıcacık olur uykudayken sen, bilirim kabuslar görürsün ben gibi, bilirim kalbin deniz kabuğu gibi uğuldamaktadır. koyarım seni kulağıma, öylece kalbinin uğultusu dalgalanır da kulağımda içim ürperir ya ben değilsem kalbinde uğuldayıp duran. kıyına vuran ben değilsem, ya kavuşamamışsam kıyıya dik duran yamaçlarına. kıpırdanır durursun uyurken bilirim nedenini bedenin koyduğu yasaklardan kaçmak isteyen ruhunun çırpınışıdır bu. akıp gitmeyi seversin de nehir misin bilemiyorum. yoksa bu akıp gitmek benim ellerime özgü bir durum mudur? uçurtma değildir ki bu insan denen. çekesin ipini gelsin veya salasın uçsun gitsin. hem ben seni dolasam bileğime sen uçtukça acır bileklerim. oysa ben seviyorum uçmalarını. en çokta ta uzaklardan benim için kanat çırpışını seviyorum.
şimdi ola ki uyanınca benle kalmak ister ise ruhun,bir gün gitmeyecek ise herkes gibi. şayet farkın var ise onlardan aç o koca kulaklarını iyi dinle beni. dokunacaksan bana hissedeceksin, evcilleşmem ben sakın unutma, gücümü geçmiş hatalarımdan alırım beni onlarla kabul et yoksa gücüm canını yakar. nefret ederim yalandan, yapmacıklıklardan,atıp tutmalardan,kendine tapanlardan. çok karmaşıktır içim benim ruh haritamı elinden bırakma ki kaybolmayasın oralarda. unutma sakın sevmem erken uyanmayı küs uyumayı. korkarım gök gürültüsünden ve farelerden ve deniz kestanesinden. yorgundur ruhum ve oldukça isyankar,yaralıdır ve bir o kadar güçlü,ürkektir çok korkaktır ama oldukça cesur yeri gelince. tek bir hissi taşımaz içim, çoktur, karmaşık ve çocuk. anlamam öyle kolay kolay laftan, yaşayarak yaparak öğrenirim. gerekirse en başa sarar en baştan öğrenirim. bir hatayı bir kere değil bir kaç kere yaparım genelde. defalarca affedebilir ama asla unutmam ihaneti. unutmayasın.
kırpıştırma öyle gözlerini çocuk korkarım uyanacaksın diye. sabah olunca bana uyansan diyorum. alıp gitsek başımızı artık. çok güzel bir kumsal var bildiğim orada yürürüz yalın ayak. ben söylerim dalgalara silerler ayak izlerimizi bulamaz bizi kimseler.
sakın sorma kimsin diye ben de bilmiyorum cevabı çocuk…
**omzuma yattığın an şöyle diyorum:
hep böyle olmaz hayat unutma hem ne anlamı var ki uzaksız kavuşmaların
hatasız kazanılmış zaferlerin
hiç vermeden almaların
yara almamış ruhların ne anlamı var ki?
ki ben seni seviyorum olmaya çalıştığını değil.
