iyi geceler. sizin de inanmadığınız oluyor değil mi çoğu zaman hem de. benim oluyor. cengiz’in de oluyordur. ama böyle zamanlarda tutunacak bir dal da aramıyor degiliz, napalım be insanız. valla poyraz karayel bitti, benim tutunacak bir dalım kalmadı diyordum ki, varmış aslında çok güzel bir dalım. varmış çiçeklenmeye hazır bir dalım, çok da güzelmiş. adı yokmuş ama benliği varmış. benim tutunacak dalım kendi içimdeki güçmüş, kendi yapacaklarıma, yaptıklarıma güvenmemmiş, bunu fark etmemdeki en büyük etken hayatımda çok değer verdiğim insanların bana yaşatamadıklarıymış. düştüğümde elimi tutmamaları, ihtiyacım olduğunda yanımda olmamalarıymış. teşekkür ediyorum, belki onlar öyle yapmasa ben tutunacak dalımı bulamamdı. belki bulurumdu ama böyle güçlü olamamdı. böyle inanamamdı. bu yazıyı içindeki tutunacak dalı, gücü bulan, fark eden kadına, kendime ve bütün kadınlara ithafen yazdım. yaşasın gücü bir başkasında değil kendinde bulan kadınlar!
